தமிழ் மக்களின் நம்பிக்கையை அரசாங்கம் நிறை வேற்றுமா?
துள்ள முதலாவது தேசிய அரசாங்கத்தின் முதலாவது வரவு செலவுத் திட்டம் பெரும் விமர்சனங்களுக்கும் எதிர்ப்புப் போராட்டங்களுக்கும் ஆளாகியிருக்கின்றது.
மேலோட்டமான பார்வையில் அத்தியாவசிய பொருட்களின் அளவற்ற விலையேற்றத்தினால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த மக்களுக்கு அவற்றில் விலைக்குறைப்பை ஏற்படுத்தி நிவாரணம் வழங்கியிருப்பதாகத் தோற்றினாலும் கூட, அரச சேவையாளர்கள், இரும்பு வியாபாரிகள், விவசாயிகள், மீனவர்கள், தோட்டத் தொழிலாளர்கள் ஆகியோருக்கு வர்க்க ரீதியான முறையில் நிவாரணங்களை இந்த வரவு செலவுத் திட்டம் வழங்கவில்லை என்ற குற்றச்சாட்டு முன்வைக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
அதேநேரம், போரினால் மிக மோசமாகப் பாதிக்கப்பட்டுள்ள வடக்கு கிழக்குப் பிரதேச மக்களின் பிரச்சினைகளைத் தீர்ப்பதற்கும், அவர்களின் வாழ்க்கை மேம்பாட்டிற்கும் அவசியமான முன்மொழிவுகள் இந்த வரவு–செலவுத் திட்டத்தில் காணப்படவில்லை என்றும் சுட்டிக்காட்டப்பட்டிருக்கின்றது.
எதேச்சதிகாரப் போக்கினைக் கொண்டிருந்த முன்னாள் ஜனாதிபதி தலைமையிலான அரசாங்கம் யுத்த மோகம் கொண்டிருந்ததாகக் குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருந்தது. யுத்தம் நடைபெற்ற காலத்தைப் போலவே, யுத்த மோதல்கள் முடிவுக்கு வந்தபின்னரான காலப்பகுதியிலும் இராணுவச் செலவினங்களுக்கு அந்த அரசாங்கம் அதிக நிதியை ஒதுக்கீடு செய்து வந்திருந்தது.
யுத்தம் முடிவடைந்துவிட்ட போதிலும், பாரிய இழப்புகளை விலையாகக் கொடுத்து அடையப்பட்ட வெற்றியை, நாட்டின் தேசிய பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய வேண்டியது அவசியம் என்றும் அதற்காகவே பாதுகாப்புத்துறைக்கு அதிக நிதியொதுக்கீடு செய்வதாக அந்த அரசாங்கத்தின் தலைவர்கள் காரணம் கூறியிருந்தார்கள். நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி பதவிக்கு, பாராளுமன்றத்தில் தனக்கிருந்த பெரும்பான்மை பலத்தைப் பயன்படுத்தி மேலும் அதிகாரங்களை அதிகரித்துக் கொண்ட முன்னாள் ஜனாதிபதி ஒரு சர்வாதிகாரப் போக்கில் நாட்டை வழிநடத்திச் செல்கின்றார் என்று அவர் மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருந்தது.
அரச நிர்வாகத்தில் மட்டுமல்லாமல், அயல் நாடுகளுடனான உறவுகளைப் பேணியதிலும் அவர் உள்நாட்டிலும், சர்வதேச மட்டத்திலும் பெரும் அதிருப்தியைச் சம்பாதித்திருந்தார். பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான யுத்தமாகச் சித்திரிக்கப்பட்டிருந்த, விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தில் இராணுவ ரீதியாக வெற்றி பெறுவதற்கு மஹிந்த ராஜபக் ஷ இந்தியா, சீனா, பாகிஸ்தான், அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளின் இராணுவ ரீதியான ஆதரவையும் உதவிகளையும் பெற்றிருந்தார். ஆயினும் யுத்தம் முடிவடைந்ததன் பின்னர் அவர் சீனா, பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளுடன் மேற்கொண்டிருந்த நெருக்கமான அரசியல், இராணுவ, பொருளாதார ரீதியான உறவுகள், அதனோடிணைந்திருந்த கூட்டுச் செயற்பாடுகள், அயல்நாடாகிய இந்தியாவை மட்டுமல்லாமல், அமெரிக்கா உள்ளிட்ட சர்வதேச நாடுகளையும் முகம் சுளிக்கச் செய்திருந்தது.
இதனால் உள்நாட்டில் ஓர் ஆட்சி மாற்றம் என்ற தேவை உணரப்பட்டிருந்ததைப் போலவே, சர்வதேச மட்டத்திலும், இலங்கையில் ஓர் ஆட்சி மாற்றம் அவசியம் என்ற தேவை உணரப்பட்டிருந்தது. இதன் விளைவாகவே, 2015 ஆம் ஆண்டு முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷ, தேர்தலுக்குரிய காலம் இருந்த போதிலும், வலிந்து நடத்திய ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தோல்வியைத் தழுவ நேர்ந்திருந்தது.
நாட்டில் ஜனநாயகத்தைத் தழைக்கச் செய்ய வேண்டும். நல்லாட்சியை உருவாக்க வேண்டும். எதேச்சதிகாரப் போக்கில் சென்ற அரச நிர்வாகத்தில் மாற்றங்களை உருவாக்கி நாட்டை நல்வழிப்படுத்த வேண்டும் என்ற நோக்கங்களைக் கொண்ட ஆட்சி மாற்ற முயற்சிகளுக்கு மக்கள் ஆதரவளித்திருந்தார்கள். இதனையடுத்து, சர்வதேசத்தின் ஆசிர்வாதத்துடன், ஜனவரி மாத ஜனாதிபதி தேர்தலில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படுத்தப்பட்டது.
அது மட்டுமல்லாமல், அதனைத் தொடர்ந்து செப்டெம்பர் மாதம் நடத்தப்பட்ட பொதுத் தேர்தலிலும் புதிய ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன அணியினருக்கு ஆதரவாக மக்கள் வாக்களித்ததைத் தொடர்ந்து நாட்டில் ஒரு தேசிய அரசாங்கம் உருவாக்கப்பட்டது. நாட்டின் மிக முக்கியமான இரண்டு பெரும் அரசியல் கட்சிகளாகிய ஐக்கிய தேசிய கட்சி மற்றும் சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சி என்பன இணைந்து இந்தத் தேசிய அரசாங்கத்தை அமைத்திருக்கின்றன.
அதன் முதலாவது வரவு–செலவுத் திட்டமே, விமர்சனங்களுக்கு உள்ளாகியிருக்கின்றது. நாட்டில் நல்லாட்சியை உருவாக்க வேண்டும். இராணுவ மயப்படுத்தல் நடவடிக்கைகளைக் கைவிட வேண்டும் என்ற நிலைப்பாட்டில் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றிருந்த ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேனவின் தலைமையிலான அரசாங்கத்தின் முதலாவது வரவு செலவுத் திட்டத்தில் தேசிய பாதுகாப்புக்கே முன்னுரிமை அளித்து, நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது.
புதிய அரசாங்கத்தின் 1941.5 பில்லியன் மொத்தச் செலவினத்தைக் கொண்ட வரவு செலவுத் திட்டத்தில் முதலிடம் கொடுத்து, 306.7 பில்லியன் ரூபாவை பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு ஒதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது. யுத்தம் முடிவுக்கு வந்து ஏழு வருடங்களாகப் போகின்ற நிலையில், தேசிய ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் நல்லிணக்க அமைச்சுக்கு ஆகக் குறைந்த தொகையாகிய 0.1 பில்லியன் அதாவது 100 மில்லியன் ரூபா நிதியொதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது. ஜனநாயகத்தை நிலைநாட்ட வேண்டும் இராணுவ மயமான அரச நிர்வாகத்தையும் ஆட்சி முறைமையையும் மாற்றியமைக்க வேண்டும் என்று ஆட்சி மாற்றம் செய்த, ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன அணியினரின் இந்தச் செயற்பாடு பல்வேறு சந்தேகங்களையே ஏற்படுத்தியிருக்கின்றது.
யுத்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்த முன்னாள் ஜனாதிபதி யுத்த மோதல்கள் இடம்பெற்ற வடக்கு கிழக்குப் பிரதேசங்களில் இராணுவ மயப்படுத்தப்பட்ட ஒரு நிர்வாகத்தையே ஊக்குவித்திருந்தார். அதற்காக ஏனைய உலக நாடுகளிலும் பார்க்க ஒப்பீட்டளவில் அதிக எண்ணிக்கையுடைய சிப்பாய்களைக் கொண்ட ஒரு இராணுவ கட்டமைப்பை உருவாக்கியிருந்தார். இதனால், ஒப்பீட்டளவில் சிறிய நாடாகிய இலங்கை அதிக எண்ணிக்கை கொண்ட இராணுவ படை பலத்தைக் கொண்டிருப்பதாக இராணுவ ஆய்வாளர்கள் சுட்டிக்காட்டியிருக்கின்றார்கள். ஆயினும் ஜனநாயகத்தைக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும் என்றும் நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி பதவியை இல்லாமல் செய்து பாராளுமன்றத்தின் பலத்தை அதிகரிக்க வேண்டும் என்ற அரசியல் முனைப்புடன் ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்ற புதிய ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, முன்னைய ஆட்சியை அடியொற்றித்தான் செயற்படுகின்றாரா என்ற ஐயப்பாட்டை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றது.
முன்னைய ஆட்சியில் சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டுவதற்காக, இராணுவத்தினருக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த பொலிஸ் அதிகாரங்கள் நீக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வடக்கு, கிழக்கில் இராணுவத்தினர் முன்னைய ஆட்சியைப் போன்று சிவில் நடவடிக்கைகளில் பகிரங்கமாக மூக்கை நுழைத்துச் செயற்பட்டிருந்த போக்கில் மாற்றம் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கின்றது. பொதுமக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையிலும், அவர்களுடைய பொதுச் செயற்பாடுகளிலும் தீவிர கண்காணிப்பை மேற்கொண்டு, அவற்றில் தலையிட்டு வந்த இராணுவத்தினருடைய செயற்பாடுகள் முடிவுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கின்றன. இதனால், யுத்த காலத்தைப் போலவே, இராணுவத்தினருடைய பிரசன்னம் காரணமாக அளவற்ற பீதியையும் பய உணர்வையும் கொண்டிருந்த மக்கள் இப்போது ஓரளவுக்கு நிம்மதியடைந்திருக்கின்றார்கள். ஆகவே ஒரு சிறிய மாற்றத்தைத் தவிர வேறு முன்னேற்றம் எதனையும் இராணுவத்தினருடைய செயற்பாட்டில் ஏற்படுத்தாத நிலையில் பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு இந்த அரசாங்கம் ஏன் அதிக அளவில் நிதியொதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது என்பது விடையில்லாத கேள்வியாகத் தொக்கி நிற்கின்றது.
யுத்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்த முன்னைய அரசாங்கம் யுத்தத்தின் பின்னர் நல்லிணக்க முயற்சிகளுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்துச் செயற்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் அது நடைபெறவில்லை. இனங்களிடையே ஐக்கியத்தையும் நீடித்த சமாதானத்தையும் நிலைபெறச் செய்வதற்காக நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்துவதற்கான முயற்சிகளை அந்த அரசாங்கம் செயலளவில் மேற்கொள்ளவில்லை. மாறாக மேடைகளிலும் நிகழ்வுகளிலும் மட்டும் வாயளவிலேயே அந்த நடவடிக்கைகள் இடம்பெற்று வந்தன. ஆனால், புதிய அரசாங்கம் இதுவிடயத்தில் சிறப்பாகவும், உளப்பூர்வமாகவும் செயற்படும் என்று எதிர்பார்த்திருந்த மக்கள் - குறிப்பாகத் தமிழ் மக்கள், இலவு காத்த கிளியின் நிலைமைக்கே தள்ளப்பட்டிருக்கின்றார்கள்.
ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன மீது மிகுந்த நம்பிக்கை வைத்துள்ள தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவர் ஆர்.சம்பந்தன், கூட்டமைப்புக்குள்ளேயே ஏற்பட்டுள்ள முரண்பாடான நிலைப்பாட்டிற்கு மத்தியிலும், புதிய அரசாங்கத்தின் கன்னி வரவு செலவுத் திட்டத்திற்கு ஆதரவளிக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியிருக்கின்றார். வரவு–செலவுத் திட்டத்தில் யுத்தத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட வடக்கு, கிழக்குப் பிரதேசத்தின் முக்கிய பிரச்சினைகள், முக்கியமான தேவைகள் என்பன கருத்திற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதையும். தமிழ் மக்கள் எதிர்நோக்கியுள்ள அவசர பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான முயற்சிகளை அரசு முன்னெடுக்கத் தவறியுள்ளது என்பதையும் சுட்டிக் காட்டி, வரவு–செலவுத் திட்டத்திற்கு ஆதரவளிக்கக் கூடாது என்று கூட்டமைப்பின் பங்காளிக் கட்சிகளாகிய ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ். முதலிலும், பின்னர் ரெலோவும் தீர்மானித்திருக்கின்றன.
நீண்ட காலமாக உரிய விசாரணைகளின்றியும் விடுதலையின்றியும் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளைப் பொதுமன்னிப்பளித்து விடுதலை செய்வதற்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படும் என்று, காலக்கெடு விதித்து உறுதியளித்திருந்த போதிலும், அந்த உறுதிமொழியை அரசாங்கம் நிறைவேற்றவில்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டி, அது தொடர்பான தமது அதிருப்தியை வெளிப்படுத்துவதற்கு, வரவு செலவுத் திட்டத்தின் மீதான வாக்கெடுப்பை ஒரு சந்தர்ப்பமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பது அந்தக் கட்சிகளின் நிலைப்பாடாகத் தெரிகின்றது. தமிழ் மக்கள் மத்தியில் தீவிரம் பெற்றுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை தொடர்பான விடயத்தில் அரசாங்கம் கூடிய கவனம் எடுத்து விரைந்து செயற்படத்தக்க வகையில் அழுத்தம் கொடுப்பதற்கான சந்தர்ப்பமாகவும் வரவு– செலவுத் திட்டத்தின் மீதான வாக்கெடுப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பது அந்தக் கட்சிகளின் சிந்தனையாகத் தோன்றுகின்றது.
வரவு செலவுத் திட்டத்தை எதிர்த்து வாக்களிக்கக்கூடாது. அவ்வாறு செய்வது இராஜதந்திரமாகாது என்பது கூட்டமைப்பின் தலைவர் சம்பந்தனின் நிலைப்பாடாகும். பிறக்கவுள்ள 2016 ஆம் ஆண்டு தமிழ் மக்களுக்கு மிகவும் முக்கியமான ஆண்டாகும் என்றும் இந்த ஆண்டில் இனப்பிரச்சினைக்கு ஓர் அரசியல் தீர்வு காணப்படும் என்றும், அவர் மிகுந்த நம்பிக்கை கொண்டிருக்கின்றார். இந்த நிலையில் தமிழ் மக்களும் அவர்களின் அரசியல் தலைவர்களும் மிகவும் பொறுப்போடும் நிதானத்தோடும் செயற்பட வேண்டும் என்று அவர் கூறியிருக்கின்றார். ஆயினும் அரசியல் தீர்வு ஒன்றைக் காண்பதற்கான முயற்சிகளில் அரசாங்கம் ஈடுபட்டிருக்கின்றது என்பதற்கான சமிக்ஞைகளோ, ஆதாரங்களோ அரசாங்கத் தரப்பில் இருந்து இன்னும் வெளிவரவில்லை. ஆனால், அரசியலமைப்பில் மாற்றம் கொண்டு வருவதற்கான முயற்சிகளில் அரசாங்கம் ஈடுபட்டிருக்கின்றது என்ற ஒரு விடயம் மாத்திரமே வெளிப்பட்டிருக்கின்றது.
அரசாங்கத்தின் அரசியலமைப்புத் திருத்தம் என்பது, நாட்டில் நடைமுறையில் உள்ள தேர்தல் முறைமையில் மாற்றத்தைக் கொண்டு வருவதையே நோக்கமாகக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகின்றது. தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம் கொண்டு வருவதன் மூலம், இனப்பிரச்சினைக்கு, அரசியல் ரீதியாகத் தீர்வு கிட்டும் என்று கூற முடியாது. சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில், வடக்கு கிழக்கு இணைந்த சுயாட்சி மிக்க அதிகாரங்களைக் கொண்டதோர் அரசியல் தீர்வையே தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு எதிர்பார்த்திருக்கின்றது, இதனையே கடந்த பொதுத் தேர்தல் அறிக்கையில் தனது நிலைப்பாடாக தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு பிரகடனப்படுத்தியிருந்தது. கூட்டமைப்பின் தலைவரும், எதிர்க்கட்சித் தலைவருமாகிய சம்பந்தன் கொண்டுள்ள நம்பிக்கையின் அடிப்படையில், 2016 ஆம் ஆண்டு இனப்பிரச்சினைக்கு, தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு தனது தேர்தல் அறிக்கையில் கூறியிருந்தவாறான ஓர் அரசியல் தீர்வு ஏற்படுமா என்பதை, இன்றைய அரசியல் சூழலில் கற்பனை செய்துகூட பார்க்க முடியாது.
அறுபது வருட காலமாக இழுபறிபட்டு வருகின்ற இனப்பிரச்சினைக்கு இப்போது ஏற்பட்டுள்ள ஆட்சி மாற்றத்தின் ஊடாக, ஒரு குறுகிய காலத்திற்குள் ஓர் அரசியல் தீர்வைக் கண்டுவிட முடியும் என்று சொல்வதற்கில்லை. இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான முயற்சிகளின்போது எதிரும் புதிருமாக இருந்து ஏட்டிக்குப் போட்டியாகச் செயற்பட்டிருந்த ஐக்கிய தேசிய கட்சியும், சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சியும் ஒன்றிணைந்து தேசிய அரசாங்கத்தை அமைத்திருக்கின்றன என்பது என்னவோ உண்மைதான். ஆயினும் தமிழ் மக்களுக்கு அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளித்து, அவர்களை சுயநிர்ணய அடிப்படையிலான உரிமை கொண்டவர்களாக பேரினவாதப் போக்குடைய இந்த இரண்டு அரசியல் கட்சிகளும் மனமொப்பி அனுமதிக்குமா என்பது சந்தேகமே. அதற்கான முயற்சிகளில் அவைகள் ஈடுபடுமா என்பதும் கேள்விக்குரியதாகும்.
தற்போது அரசோச்சுகின்ற கூட்டரசாங்கத்தை அல்லது தேசிய அரசாங்கத்தைப் பதவிக்குக் கொண்டு வருவதற்கான நிபந்தனையற்ற ஆதரவை தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு வழங்கியிருந்தது. அதேநேரம் தமிழ் மக்கள் போருக்குப் பின்னரான காலப்பகுதியில் எதிர்நோக்கியுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை, காணாமல் போயுள்ளவர்களைக் கண்டுபிடிப்பது தொடர்பான முயற்சிகள், இராணுவத்தின் வசமுள்ள காணிகளை விடுவித்து அவற்றில் இருந்து இடம்பெயர்ந்து சென்றிருப்பவர்களை மீள்குடியேற்றுதல், தமிழ் மாவட்டங்களில் குறிப்பாக வவுனியா, மன்னார் மாவட்டங்களில் தமிழ் அதிகாரிகளை அரசாங்க அதிபர்களாக நியமிப்பது, வடமாகாண சபையை அதற்கென குறித்தொதுக்கப்பட்ட அதிகாரங்களுடனும், நிதிவசதிகளுடனும் செயற்படுவதற்கு வழிசெய்தல், போரினால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள மக்களின் வாழ்வாதார முயற்சிகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து உதவுவது போன்ற அவசரமான பிரச்சினைகளுக்குத் தாமதமின்றி தீர்வு காண வேண்டும் என்று பல தடவைகளில் அரசாங்கத் தரப்பினரிடம் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் கோரிக்கைகள் விடுத்திருந்தது.
அந்தப் பிரச்சினைகளுக்கு உடனடியாகத் தீர்வு காணப்படும் என்று அரசாங்கத் தரப்பினருடனான சந்திப்புக்களின்போது உறுதியளிக்கப்பட்டதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் நடைமுறையில் பேச்சு பல்லக்கு. தம்பி கால்நடையென்று நிலைமையே காணப்படுகின்றது. தமது ஆதரவின் மூலமாக ஆட்சியைக் கைப்பற்றியுள்ள அரசாங்கத்திற்கு ஆதரவளிப்பது என்பது பிழையான காரியமல்ல. நீண்ட காலமாக நெருக்கடிகளுக்குள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு நிரந்தரத் தீர்வு காண்பதற்காக உடன்பட்டு, இணைந்து காரியங்களை முன்னெடுக்க வேண்டும் என்ற அரசியல் போக்கையும் தவறானது என்று கூறுவதற்கில்லை. ஆனால், தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் இத்தகைய நல்லிணக்க அரசியல் நடவடிக்கைகள் நன்மையளிக்கத்தக்கன என்பதற்கு நம்பிக்கை தரத்தக்க வகையில் உத்தரவாதங்கள் அரசாங்கத் தரப்பிலிருந்து வெளிப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
இந்த அரசாங்கம் தமிழ் மக்களுடைய பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கும். அதற்கான நடவடிக்கைகளை அது காலக்கிரமத்தில் எடுக்கும் என்று வாயளவில் நம்பிக்கை வெளியிடுவது மட்டும் போதாது. அரசாங்கம் உண்மையிலேயே பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பதற்கு அக்கறையும் ஆர்வமும் கொண்டிருக்கலாம். ஆனால், அரசாங்கத்தின் அந்த நிலைப்பாடு மக்களுக்கு நம்பிக்கையளிக்கத்தக்க வகையில் வெளிப்பட வேண்டும். அந்த நம்பிக்கை மக்கள் மனங்களில் ஏற்படாத வரையில் நல்லிணக்க அரசியல் என்பது நம்பிக்கையற்றதாகவே இருக்கும். தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடயத்தில் நவம்பர் 7 ஆம் திகதிக்கிடையில் முடிவு காணப்படும் என்று ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன உறுதியளித்திருந்தார். அவர்கள் பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்படுவார்கள். படிப்படியாக ஒரு தொகுதியினர் விடுதலை செய்யப்படுவார்கள் என்றும் உறுதியளிக்கப்பட்டிருந்தது, ஆனால் அந்த உறுதிமொழிக்கமைவாக அரசாங்கம் நடவடிக்கைகளை எடுக்கத் தவறிவிட்டது.
இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட தமிழ் அரசியல் கைதிகளில், 39 பேர் மாத்திரமே பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கின்றார்கள். ஒருவராவது இன்னும் விடுதலை செய்யப்படவில்லை. அரசாங்கத் தரப்பினர் தங்களளவில் நல்லவர்களாக இருக்கலாம். ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க ஆகியோரும் தங்களளவில் நியாயமானவர்களாக இருக்கலாம். ஆனால், அவர்கள் நல்லவர்கள், நியாயமானவர்கள் என்பதை மக்கள் தங்களுக்குள் அறிந்திருக்க வேண்டும். அந்த நிலைமை ஏற்படும் வரையில் அவர்கள் எவ்வளவுதான் நல்லவர்களாகவும் நியாயமானவர்களாகவும் இருந்தாலும், அதனால் பயன் எதுவும் ஏற்படமாட்டாது. தமிழ் மக்களின் அரசியல் தலைவராக செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற சம்பந்தன் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவர் என்ற ரீதியிலும் நாட்டின் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் பதவியை வகிக்கின்ற தமிழர் என்ற வகையிலும், அரசாங்கத்தின் மீது அவர் கொண்டிருக்கின்ற நம்பிக்கையை, அவரை நம்பியிருக்கின்ற தமிழ் மக்களின் மனங்களில் படியச் செய்ய வேண்டும். அதற்கு வெறும் வாய்ப்பேச்சும், வெறும் உறுதிமொழிகளும் பயன்படப் போவதில்லை. அதற்கான நடவடிக்கைகள் செயற்பாடுகள் என்பன முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும்.
உறுதிமொழிகளுக்கமைவான செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்படாத வரையில் அவநம்பிக்கையும், அதன் அடிப்படையிலான விமர்சனங்களும் எழுவதைத் தடுக்க முடியாது. அரசாங்கத்தின் வரவு– செலவுத் திட்டத்தில் பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு அடுத்ததாக இரண்டாவது நிலையில் மாகாண சபைகள் மற்றும் உள்ளூராட்சிக்கு 237.9 பில்லியன் ரூபா நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. ஆனால், போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மாகாணங்களாகிய வடமாகாணத்திற்கும், கிழக்கு மாகாணத்திற்கும் குறைந்த அளவு நிதியே ஒதுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. நாட்டிலுள்ள ஒன்பது மாகாணங்களில் மேல் மாகாணத்திற்கு முதலிடத்திலும் வடமேல் மாகாணத்திற்கு கடைசி இடத்திலும் நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. அதேநேரம் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்கள் ஐந்தாம், ஆறாம் இடங்களிலேயே நிதியொதுக்கீட்டைப் பெற்றிருக்கின்றன. யுத்தத்தினால் சீரழிக்கப்பட்டுள்ள இந்த மாகாணங்களின் மீள்கட்டமைப்பு அல்லது மீள் எழுச்சியைக் கருத்திற்கொண்டு விசேட கவனம் செலுத்தி இந்த நிதியொதுக்கீடுகள் செய்யப்பட்டிருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
மொத்தத்தில் உடனடியாகத் தீர்க்கப்பட வேண்டிய பிரச்சினைகள் சம்பந்தப்பட்ட விடயத்திலும் சரி, நீண்டகால அடிப்படையிலான அடுத்த ஐந்து வருடத்திற்கான செயற்றிட்டத்திற்கான நிதியொதுக்கீட்டு விடயம், அரசியல் தீர்வுக்கான விடயம் என்பவற்றில், தமிழ் மக்கள் நம்பிக்கை கொள்ளத்தக்க வகையில் அரசாங்கம் காரியங்களை முன்னெடுக்கவில்லை. இதனால், அரசாங்கத்திற்கு அழுத்தம் கொடுங்கள், அழுத்தங்களின் ஊடாக காரியங்களை நிறைவேற்றப் பாருங்கள் என்பது மக்களின் வேண்டுகோளாகவும் எதிர்பார்ப்பாகவும் இருக்கின்றது. இதனை தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பும், அதன் தலைமையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
யுத்தம் முடிவடைந்துவிட்ட போதிலும், பாரிய இழப்புகளை விலையாகக் கொடுத்து அடையப்பட்ட வெற்றியை, நாட்டின் தேசிய பாதுகாப்பை உறுதி செய்ய வேண்டியது அவசியம் என்றும் அதற்காகவே பாதுகாப்புத்துறைக்கு அதிக நிதியொதுக்கீடு செய்வதாக அந்த அரசாங்கத்தின் தலைவர்கள் காரணம் கூறியிருந்தார்கள். நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி பதவிக்கு, பாராளுமன்றத்தில் தனக்கிருந்த பெரும்பான்மை பலத்தைப் பயன்படுத்தி மேலும் அதிகாரங்களை அதிகரித்துக் கொண்ட முன்னாள் ஜனாதிபதி ஒரு சர்வாதிகாரப் போக்கில் நாட்டை வழிநடத்திச் செல்கின்றார் என்று அவர் மீது குற்றம் சுமத்தப்பட்டிருந்தது.
அரச நிர்வாகத்தில் மட்டுமல்லாமல், அயல் நாடுகளுடனான உறவுகளைப் பேணியதிலும் அவர் உள்நாட்டிலும், சர்வதேச மட்டத்திலும் பெரும் அதிருப்தியைச் சம்பாதித்திருந்தார். பயங்கரவாதத்திற்கு எதிரான யுத்தமாகச் சித்திரிக்கப்பட்டிருந்த, விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தத்தில் இராணுவ ரீதியாக வெற்றி பெறுவதற்கு மஹிந்த ராஜபக் ஷ இந்தியா, சீனா, பாகிஸ்தான், அமெரிக்கா போன்ற நாடுகளின் இராணுவ ரீதியான ஆதரவையும் உதவிகளையும் பெற்றிருந்தார். ஆயினும் யுத்தம் முடிவடைந்ததன் பின்னர் அவர் சீனா, பாகிஸ்தான் போன்ற நாடுகளுடன் மேற்கொண்டிருந்த நெருக்கமான அரசியல், இராணுவ, பொருளாதார ரீதியான உறவுகள், அதனோடிணைந்திருந்த கூட்டுச் செயற்பாடுகள், அயல்நாடாகிய இந்தியாவை மட்டுமல்லாமல், அமெரிக்கா உள்ளிட்ட சர்வதேச நாடுகளையும் முகம் சுளிக்கச் செய்திருந்தது.
இதனால் உள்நாட்டில் ஓர் ஆட்சி மாற்றம் என்ற தேவை உணரப்பட்டிருந்ததைப் போலவே, சர்வதேச மட்டத்திலும், இலங்கையில் ஓர் ஆட்சி மாற்றம் அவசியம் என்ற தேவை உணரப்பட்டிருந்தது. இதன் விளைவாகவே, 2015 ஆம் ஆண்டு முன்னாள் ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷ, தேர்தலுக்குரிய காலம் இருந்த போதிலும், வலிந்து நடத்திய ஜனாதிபதித் தேர்தலில் தோல்வியைத் தழுவ நேர்ந்திருந்தது.
நாட்டில் ஜனநாயகத்தைத் தழைக்கச் செய்ய வேண்டும். நல்லாட்சியை உருவாக்க வேண்டும். எதேச்சதிகாரப் போக்கில் சென்ற அரச நிர்வாகத்தில் மாற்றங்களை உருவாக்கி நாட்டை நல்வழிப்படுத்த வேண்டும் என்ற நோக்கங்களைக் கொண்ட ஆட்சி மாற்ற முயற்சிகளுக்கு மக்கள் ஆதரவளித்திருந்தார்கள். இதனையடுத்து, சர்வதேசத்தின் ஆசிர்வாதத்துடன், ஜனவரி மாத ஜனாதிபதி தேர்தலில் ஆட்சி மாற்றம் ஏற்படுத்தப்பட்டது.
அது மட்டுமல்லாமல், அதனைத் தொடர்ந்து செப்டெம்பர் மாதம் நடத்தப்பட்ட பொதுத் தேர்தலிலும் புதிய ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன அணியினருக்கு ஆதரவாக மக்கள் வாக்களித்ததைத் தொடர்ந்து நாட்டில் ஒரு தேசிய அரசாங்கம் உருவாக்கப்பட்டது. நாட்டின் மிக முக்கியமான இரண்டு பெரும் அரசியல் கட்சிகளாகிய ஐக்கிய தேசிய கட்சி மற்றும் சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சி என்பன இணைந்து இந்தத் தேசிய அரசாங்கத்தை அமைத்திருக்கின்றன.
அதன் முதலாவது வரவு–செலவுத் திட்டமே, விமர்சனங்களுக்கு உள்ளாகியிருக்கின்றது. நாட்டில் நல்லாட்சியை உருவாக்க வேண்டும். இராணுவ மயப்படுத்தல் நடவடிக்கைகளைக் கைவிட வேண்டும் என்ற நிலைப்பாட்டில் ஆட்சிப் பொறுப்பை ஏற்றிருந்த ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேனவின் தலைமையிலான அரசாங்கத்தின் முதலாவது வரவு செலவுத் திட்டத்தில் தேசிய பாதுகாப்புக்கே முன்னுரிமை அளித்து, நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது.
புதிய அரசாங்கத்தின் 1941.5 பில்லியன் மொத்தச் செலவினத்தைக் கொண்ட வரவு செலவுத் திட்டத்தில் முதலிடம் கொடுத்து, 306.7 பில்லியன் ரூபாவை பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு ஒதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது. யுத்தம் முடிவுக்கு வந்து ஏழு வருடங்களாகப் போகின்ற நிலையில், தேசிய ஒருங்கிணைப்பு மற்றும் நல்லிணக்க அமைச்சுக்கு ஆகக் குறைந்த தொகையாகிய 0.1 பில்லியன் அதாவது 100 மில்லியன் ரூபா நிதியொதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது. ஜனநாயகத்தை நிலைநாட்ட வேண்டும் இராணுவ மயமான அரச நிர்வாகத்தையும் ஆட்சி முறைமையையும் மாற்றியமைக்க வேண்டும் என்று ஆட்சி மாற்றம் செய்த, ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன அணியினரின் இந்தச் செயற்பாடு பல்வேறு சந்தேகங்களையே ஏற்படுத்தியிருக்கின்றது.
யுத்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்த முன்னாள் ஜனாதிபதி யுத்த மோதல்கள் இடம்பெற்ற வடக்கு கிழக்குப் பிரதேசங்களில் இராணுவ மயப்படுத்தப்பட்ட ஒரு நிர்வாகத்தையே ஊக்குவித்திருந்தார். அதற்காக ஏனைய உலக நாடுகளிலும் பார்க்க ஒப்பீட்டளவில் அதிக எண்ணிக்கையுடைய சிப்பாய்களைக் கொண்ட ஒரு இராணுவ கட்டமைப்பை உருவாக்கியிருந்தார். இதனால், ஒப்பீட்டளவில் சிறிய நாடாகிய இலங்கை அதிக எண்ணிக்கை கொண்ட இராணுவ படை பலத்தைக் கொண்டிருப்பதாக இராணுவ ஆய்வாளர்கள் சுட்டிக்காட்டியிருக்கின்றார்கள். ஆயினும் ஜனநாயகத்தைக் கட்டியெழுப்ப வேண்டும் என்றும் நிறைவேற்று அதிகாரம் கொண்ட ஜனாதிபதி பதவியை இல்லாமல் செய்து பாராளுமன்றத்தின் பலத்தை அதிகரிக்க வேண்டும் என்ற அரசியல் முனைப்புடன் ஜனாதிபதி தேர்தலில் போட்டியிட்டு வெற்றி பெற்ற புதிய ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, முன்னைய ஆட்சியை அடியொற்றித்தான் செயற்படுகின்றாரா என்ற ஐயப்பாட்டை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றது.
முன்னைய ஆட்சியில் சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்டுவதற்காக, இராணுவத்தினருக்கு வழங்கப்பட்டிருந்த பொலிஸ் அதிகாரங்கள் நீக்கப்பட்டிருக்கின்றன. வடக்கு, கிழக்கில் இராணுவத்தினர் முன்னைய ஆட்சியைப் போன்று சிவில் நடவடிக்கைகளில் பகிரங்கமாக மூக்கை நுழைத்துச் செயற்பட்டிருந்த போக்கில் மாற்றம் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கின்றது. பொதுமக்களின் அன்றாட வாழ்க்கையிலும், அவர்களுடைய பொதுச் செயற்பாடுகளிலும் தீவிர கண்காணிப்பை மேற்கொண்டு, அவற்றில் தலையிட்டு வந்த இராணுவத்தினருடைய செயற்பாடுகள் முடிவுக்குக் கொண்டு வரப்பட்டிருக்கின்றன. இதனால், யுத்த காலத்தைப் போலவே, இராணுவத்தினருடைய பிரசன்னம் காரணமாக அளவற்ற பீதியையும் பய உணர்வையும் கொண்டிருந்த மக்கள் இப்போது ஓரளவுக்கு நிம்மதியடைந்திருக்கின்றார்கள். ஆகவே ஒரு சிறிய மாற்றத்தைத் தவிர வேறு முன்னேற்றம் எதனையும் இராணுவத்தினருடைய செயற்பாட்டில் ஏற்படுத்தாத நிலையில் பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு இந்த அரசாங்கம் ஏன் அதிக அளவில் நிதியொதுக்கீடு செய்திருக்கின்றது என்பது விடையில்லாத கேள்வியாகத் தொக்கி நிற்கின்றது.
யுத்தத்தை முடிவுக்குக் கொண்டு வந்த முன்னைய அரசாங்கம் யுத்தத்தின் பின்னர் நல்லிணக்க முயற்சிகளுக்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்துச் செயற்பட்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் அது நடைபெறவில்லை. இனங்களிடையே ஐக்கியத்தையும் நீடித்த சமாதானத்தையும் நிலைபெறச் செய்வதற்காக நல்லிணக்கத்தை ஏற்படுத்துவதற்கான முயற்சிகளை அந்த அரசாங்கம் செயலளவில் மேற்கொள்ளவில்லை. மாறாக மேடைகளிலும் நிகழ்வுகளிலும் மட்டும் வாயளவிலேயே அந்த நடவடிக்கைகள் இடம்பெற்று வந்தன. ஆனால், புதிய அரசாங்கம் இதுவிடயத்தில் சிறப்பாகவும், உளப்பூர்வமாகவும் செயற்படும் என்று எதிர்பார்த்திருந்த மக்கள் - குறிப்பாகத் தமிழ் மக்கள், இலவு காத்த கிளியின் நிலைமைக்கே தள்ளப்பட்டிருக்கின்றார்கள்.
ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன மீது மிகுந்த நம்பிக்கை வைத்துள்ள தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவர் ஆர்.சம்பந்தன், கூட்டமைப்புக்குள்ளேயே ஏற்பட்டுள்ள முரண்பாடான நிலைப்பாட்டிற்கு மத்தியிலும், புதிய அரசாங்கத்தின் கன்னி வரவு செலவுத் திட்டத்திற்கு ஆதரவளிக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியிருக்கின்றார். வரவு–செலவுத் திட்டத்தில் யுத்தத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட வடக்கு, கிழக்குப் பிரதேசத்தின் முக்கிய பிரச்சினைகள், முக்கியமான தேவைகள் என்பன கருத்திற்கொள்ளப்படவில்லை என்பதையும். தமிழ் மக்கள் எதிர்நோக்கியுள்ள அவசர பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான முயற்சிகளை அரசு முன்னெடுக்கத் தவறியுள்ளது என்பதையும் சுட்டிக் காட்டி, வரவு–செலவுத் திட்டத்திற்கு ஆதரவளிக்கக் கூடாது என்று கூட்டமைப்பின் பங்காளிக் கட்சிகளாகிய ஈ.பி.ஆர்.எல்.எவ். முதலிலும், பின்னர் ரெலோவும் தீர்மானித்திருக்கின்றன.
நீண்ட காலமாக உரிய விசாரணைகளின்றியும் விடுதலையின்றியும் தடுத்து வைக்கப்பட்டுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளைப் பொதுமன்னிப்பளித்து விடுதலை செய்வதற்கான நடவடிக்கைகள் எடுக்கப்படும் என்று, காலக்கெடு விதித்து உறுதியளித்திருந்த போதிலும், அந்த உறுதிமொழியை அரசாங்கம் நிறைவேற்றவில்லை என்பதைச் சுட்டிக்காட்டி, அது தொடர்பான தமது அதிருப்தியை வெளிப்படுத்துவதற்கு, வரவு செலவுத் திட்டத்தின் மீதான வாக்கெடுப்பை ஒரு சந்தர்ப்பமாகப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பது அந்தக் கட்சிகளின் நிலைப்பாடாகத் தெரிகின்றது. தமிழ் மக்கள் மத்தியில் தீவிரம் பெற்றுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை தொடர்பான விடயத்தில் அரசாங்கம் கூடிய கவனம் எடுத்து விரைந்து செயற்படத்தக்க வகையில் அழுத்தம் கொடுப்பதற்கான சந்தர்ப்பமாகவும் வரவு– செலவுத் திட்டத்தின் மீதான வாக்கெடுப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்பது அந்தக் கட்சிகளின் சிந்தனையாகத் தோன்றுகின்றது.
வரவு செலவுத் திட்டத்தை எதிர்த்து வாக்களிக்கக்கூடாது. அவ்வாறு செய்வது இராஜதந்திரமாகாது என்பது கூட்டமைப்பின் தலைவர் சம்பந்தனின் நிலைப்பாடாகும். பிறக்கவுள்ள 2016 ஆம் ஆண்டு தமிழ் மக்களுக்கு மிகவும் முக்கியமான ஆண்டாகும் என்றும் இந்த ஆண்டில் இனப்பிரச்சினைக்கு ஓர் அரசியல் தீர்வு காணப்படும் என்றும், அவர் மிகுந்த நம்பிக்கை கொண்டிருக்கின்றார். இந்த நிலையில் தமிழ் மக்களும் அவர்களின் அரசியல் தலைவர்களும் மிகவும் பொறுப்போடும் நிதானத்தோடும் செயற்பட வேண்டும் என்று அவர் கூறியிருக்கின்றார். ஆயினும் அரசியல் தீர்வு ஒன்றைக் காண்பதற்கான முயற்சிகளில் அரசாங்கம் ஈடுபட்டிருக்கின்றது என்பதற்கான சமிக்ஞைகளோ, ஆதாரங்களோ அரசாங்கத் தரப்பில் இருந்து இன்னும் வெளிவரவில்லை. ஆனால், அரசியலமைப்பில் மாற்றம் கொண்டு வருவதற்கான முயற்சிகளில் அரசாங்கம் ஈடுபட்டிருக்கின்றது என்ற ஒரு விடயம் மாத்திரமே வெளிப்பட்டிருக்கின்றது.
அரசாங்கத்தின் அரசியலமைப்புத் திருத்தம் என்பது, நாட்டில் நடைமுறையில் உள்ள தேர்தல் முறைமையில் மாற்றத்தைக் கொண்டு வருவதையே நோக்கமாகக் கொண்டிருப்பதாகத் தெரிகின்றது. தேர்தல் முறைமையில் மாற்றம் கொண்டு வருவதன் மூலம், இனப்பிரச்சினைக்கு, அரசியல் ரீதியாகத் தீர்வு கிட்டும் என்று கூற முடியாது. சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில், வடக்கு கிழக்கு இணைந்த சுயாட்சி மிக்க அதிகாரங்களைக் கொண்டதோர் அரசியல் தீர்வையே தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு எதிர்பார்த்திருக்கின்றது, இதனையே கடந்த பொதுத் தேர்தல் அறிக்கையில் தனது நிலைப்பாடாக தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு பிரகடனப்படுத்தியிருந்தது. கூட்டமைப்பின் தலைவரும், எதிர்க்கட்சித் தலைவருமாகிய சம்பந்தன் கொண்டுள்ள நம்பிக்கையின் அடிப்படையில், 2016 ஆம் ஆண்டு இனப்பிரச்சினைக்கு, தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு தனது தேர்தல் அறிக்கையில் கூறியிருந்தவாறான ஓர் அரசியல் தீர்வு ஏற்படுமா என்பதை, இன்றைய அரசியல் சூழலில் கற்பனை செய்துகூட பார்க்க முடியாது.
அறுபது வருட காலமாக இழுபறிபட்டு வருகின்ற இனப்பிரச்சினைக்கு இப்போது ஏற்பட்டுள்ள ஆட்சி மாற்றத்தின் ஊடாக, ஒரு குறுகிய காலத்திற்குள் ஓர் அரசியல் தீர்வைக் கண்டுவிட முடியும் என்று சொல்வதற்கில்லை. இனப்பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காண்பதற்கான முயற்சிகளின்போது எதிரும் புதிருமாக இருந்து ஏட்டிக்குப் போட்டியாகச் செயற்பட்டிருந்த ஐக்கிய தேசிய கட்சியும், சிறிலங்கா சுதந்திரக் கட்சியும் ஒன்றிணைந்து தேசிய அரசாங்கத்தை அமைத்திருக்கின்றன என்பது என்னவோ உண்மைதான். ஆயினும் தமிழ் மக்களுக்கு அதிகாரங்களைப் பகிர்ந்தளித்து, அவர்களை சுயநிர்ணய அடிப்படையிலான உரிமை கொண்டவர்களாக பேரினவாதப் போக்குடைய இந்த இரண்டு அரசியல் கட்சிகளும் மனமொப்பி அனுமதிக்குமா என்பது சந்தேகமே. அதற்கான முயற்சிகளில் அவைகள் ஈடுபடுமா என்பதும் கேள்விக்குரியதாகும்.
தற்போது அரசோச்சுகின்ற கூட்டரசாங்கத்தை அல்லது தேசிய அரசாங்கத்தைப் பதவிக்குக் கொண்டு வருவதற்கான நிபந்தனையற்ற ஆதரவை தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு வழங்கியிருந்தது. அதேநேரம் தமிழ் மக்கள் போருக்குப் பின்னரான காலப்பகுதியில் எதிர்நோக்கியுள்ள தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடுதலை, காணாமல் போயுள்ளவர்களைக் கண்டுபிடிப்பது தொடர்பான முயற்சிகள், இராணுவத்தின் வசமுள்ள காணிகளை விடுவித்து அவற்றில் இருந்து இடம்பெயர்ந்து சென்றிருப்பவர்களை மீள்குடியேற்றுதல், தமிழ் மாவட்டங்களில் குறிப்பாக வவுனியா, மன்னார் மாவட்டங்களில் தமிழ் அதிகாரிகளை அரசாங்க அதிபர்களாக நியமிப்பது, வடமாகாண சபையை அதற்கென குறித்தொதுக்கப்பட்ட அதிகாரங்களுடனும், நிதிவசதிகளுடனும் செயற்படுவதற்கு வழிசெய்தல், போரினால் பாதிக்கப்பட்டுள்ள மக்களின் வாழ்வாதார முயற்சிகளுக்கு முன்னுரிமை கொடுத்து உதவுவது போன்ற அவசரமான பிரச்சினைகளுக்குத் தாமதமின்றி தீர்வு காண வேண்டும் என்று பல தடவைகளில் அரசாங்கத் தரப்பினரிடம் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பு நேரடியாகவும், மறைமுகமாகவும் கோரிக்கைகள் விடுத்திருந்தது.
அந்தப் பிரச்சினைகளுக்கு உடனடியாகத் தீர்வு காணப்படும் என்று அரசாங்கத் தரப்பினருடனான சந்திப்புக்களின்போது உறுதியளிக்கப்பட்டதாகவும் தெரிவிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆனால் நடைமுறையில் பேச்சு பல்லக்கு. தம்பி கால்நடையென்று நிலைமையே காணப்படுகின்றது. தமது ஆதரவின் மூலமாக ஆட்சியைக் கைப்பற்றியுள்ள அரசாங்கத்திற்கு ஆதரவளிப்பது என்பது பிழையான காரியமல்ல. நீண்ட காலமாக நெருக்கடிகளுக்குள் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்ற மக்களின் பிரச்சினைகளுக்கு நிரந்தரத் தீர்வு காண்பதற்காக உடன்பட்டு, இணைந்து காரியங்களை முன்னெடுக்க வேண்டும் என்ற அரசியல் போக்கையும் தவறானது என்று கூறுவதற்கில்லை. ஆனால், தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் இத்தகைய நல்லிணக்க அரசியல் நடவடிக்கைகள் நன்மையளிக்கத்தக்கன என்பதற்கு நம்பிக்கை தரத்தக்க வகையில் உத்தரவாதங்கள் அரசாங்கத் தரப்பிலிருந்து வெளிப்பட்டிருக்க வேண்டும்.
இந்த அரசாங்கம் தமிழ் மக்களுடைய பிரச்சினைகளைத் தீர்க்கும். அதற்கான நடவடிக்கைகளை அது காலக்கிரமத்தில் எடுக்கும் என்று வாயளவில் நம்பிக்கை வெளியிடுவது மட்டும் போதாது. அரசாங்கம் உண்மையிலேயே பிரச்சினைகளுக்குத் தீர்வு காண்பதற்கு அக்கறையும் ஆர்வமும் கொண்டிருக்கலாம். ஆனால், அரசாங்கத்தின் அந்த நிலைப்பாடு மக்களுக்கு நம்பிக்கையளிக்கத்தக்க வகையில் வெளிப்பட வேண்டும். அந்த நம்பிக்கை மக்கள் மனங்களில் ஏற்படாத வரையில் நல்லிணக்க அரசியல் என்பது நம்பிக்கையற்றதாகவே இருக்கும். தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் விடயத்தில் நவம்பர் 7 ஆம் திகதிக்கிடையில் முடிவு காணப்படும் என்று ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன உறுதியளித்திருந்தார். அவர்கள் பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்படுவார்கள். படிப்படியாக ஒரு தொகுதியினர் விடுதலை செய்யப்படுவார்கள் என்றும் உறுதியளிக்கப்பட்டிருந்தது, ஆனால் அந்த உறுதிமொழிக்கமைவாக அரசாங்கம் நடவடிக்கைகளை எடுக்கத் தவறிவிட்டது.
இருநூறுக்கும் மேற்பட்ட தமிழ் அரசியல் கைதிகளில், 39 பேர் மாத்திரமே பிணையில் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டிருக்கின்றார்கள். ஒருவராவது இன்னும் விடுதலை செய்யப்படவில்லை. அரசாங்கத் தரப்பினர் தங்களளவில் நல்லவர்களாக இருக்கலாம். ஜனாதிபதி மைத்திரிபால சிறிசேன, பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க ஆகியோரும் தங்களளவில் நியாயமானவர்களாக இருக்கலாம். ஆனால், அவர்கள் நல்லவர்கள், நியாயமானவர்கள் என்பதை மக்கள் தங்களுக்குள் அறிந்திருக்க வேண்டும். அந்த நிலைமை ஏற்படும் வரையில் அவர்கள் எவ்வளவுதான் நல்லவர்களாகவும் நியாயமானவர்களாகவும் இருந்தாலும், அதனால் பயன் எதுவும் ஏற்படமாட்டாது. தமிழ் மக்களின் அரசியல் தலைவராக செயற்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்ற சம்பந்தன் தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பின் தலைவர் என்ற ரீதியிலும் நாட்டின் எதிர்க்கட்சித் தலைவர் பதவியை வகிக்கின்ற தமிழர் என்ற வகையிலும், அரசாங்கத்தின் மீது அவர் கொண்டிருக்கின்ற நம்பிக்கையை, அவரை நம்பியிருக்கின்ற தமிழ் மக்களின் மனங்களில் படியச் செய்ய வேண்டும். அதற்கு வெறும் வாய்ப்பேச்சும், வெறும் உறுதிமொழிகளும் பயன்படப் போவதில்லை. அதற்கான நடவடிக்கைகள் செயற்பாடுகள் என்பன முன்னெடுக்கப்பட வேண்டும்.
உறுதிமொழிகளுக்கமைவான செயற்பாடுகள் முன்னெடுக்கப்படாத வரையில் அவநம்பிக்கையும், அதன் அடிப்படையிலான விமர்சனங்களும் எழுவதைத் தடுக்க முடியாது. அரசாங்கத்தின் வரவு– செலவுத் திட்டத்தில் பாதுகாப்பு அமைச்சுக்கு அடுத்ததாக இரண்டாவது நிலையில் மாகாண சபைகள் மற்றும் உள்ளூராட்சிக்கு 237.9 பில்லியன் ரூபா நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. ஆனால், போரினால் பாதிக்கப்பட்ட மாகாணங்களாகிய வடமாகாணத்திற்கும், கிழக்கு மாகாணத்திற்கும் குறைந்த அளவு நிதியே ஒதுக்கப்பட்டிருக்கின்றது. நாட்டிலுள்ள ஒன்பது மாகாணங்களில் மேல் மாகாணத்திற்கு முதலிடத்திலும் வடமேல் மாகாணத்திற்கு கடைசி இடத்திலும் நிதியொதுக்கீடு செய்யப்பட்டிருக்கின்றது. அதேநேரம் வடக்கு, கிழக்கு மாகாணங்கள் ஐந்தாம், ஆறாம் இடங்களிலேயே நிதியொதுக்கீட்டைப் பெற்றிருக்கின்றன. யுத்தத்தினால் சீரழிக்கப்பட்டுள்ள இந்த மாகாணங்களின் மீள்கட்டமைப்பு அல்லது மீள் எழுச்சியைக் கருத்திற்கொண்டு விசேட கவனம் செலுத்தி இந்த நிதியொதுக்கீடுகள் செய்யப்பட்டிருப்பதாகத் தெரியவில்லை.
மொத்தத்தில் உடனடியாகத் தீர்க்கப்பட வேண்டிய பிரச்சினைகள் சம்பந்தப்பட்ட விடயத்திலும் சரி, நீண்டகால அடிப்படையிலான அடுத்த ஐந்து வருடத்திற்கான செயற்றிட்டத்திற்கான நிதியொதுக்கீட்டு விடயம், அரசியல் தீர்வுக்கான விடயம் என்பவற்றில், தமிழ் மக்கள் நம்பிக்கை கொள்ளத்தக்க வகையில் அரசாங்கம் காரியங்களை முன்னெடுக்கவில்லை. இதனால், அரசாங்கத்திற்கு அழுத்தம் கொடுங்கள், அழுத்தங்களின் ஊடாக காரியங்களை நிறைவேற்றப் பாருங்கள் என்பது மக்களின் வேண்டுகோளாகவும் எதிர்பார்ப்பாகவும் இருக்கின்றது. இதனை தமிழ்த்தேசிய கூட்டமைப்பும், அதன் தலைமையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
