ஐ.நா. விசாரணையும் அரசாங்கத்தின் எதிர்ப்பும் -வீரகேசரி
முன்னெடுத்துள்ள சர்வதேச விசாரணை என்பது நீதியைத் துஷ்பிரயோகம் செய்யும் நடவடிக்கையாகும்' என்று இலங்கையின் வெளியுறவுத் துறை அமைச்சர் பேராசிரியர் ஜி.எல்.பீரிஸ் கூறியிருக்கின்றார்.
நீதியைத் துஷ்பிரயோகம் செய்யும் நடவடிக்கைக்கு யாராவது ஒத்துழைப்பார்களா, ஒத்து ழைக்க மாட்டார்கள்தானே, எனவே தான், ஐ.நா. வின் விசாரணைக்கு இலங்கை அரசாங்கம் ஒத்துழைக்க முடியாது என்று தீர்க்கமாகக் குறிப்பிட்டிருக்கின்றார்.
ஐ.நா. விசாரணை என்பது ஒரு சர்வதேச விசாரணை. இலங்கையின் இறுதி யுத்தத்தின்போது இடம்பெற்ற மனித உரிமை மீறல்கள், மானுடத்திற்கு எதிரான நடவடிக்கைகள், செயற்பாடுகள் என்பவற்றிற்கு, இறைமையுள்ள ஓர் அரசாங்கம் என்ற வகையில் இலங்கை அரசாங்கம் பொறுப்பு கூற வேண்டும் என்பதற்காகவே இந்த விசாரணை ஆரம்பிக்கப்பட்டிருக்கின்றது.
பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும். உரிமை மீறல் என்ற குற்றம் இழைத் தவர்கள் இனங் காணப்பட்டு, அவர்களுக்கு எதிராக சட்ட நடவடிக்கை எடுக்கப்பட வேண் டும் என்பதும், இந்த விசாரணையின் நோக்கமாகும். விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான இறுதிக் கட்ட யுத்தத்தின்போது, யுத்தத்தில் எப்படியாவது வென்றுவிட வேண்டும்.
விடுதலைப்புலிகளை இந்த யுத்தத்தில் என்ன பாடுபட்டாவது அழித்துவிட வேண்டும் என்று கங்கணம் கட்டிக் கொண்டு அரசாங்கம் இராணுவ நடவடிக்கைகளை மூர்க்கத்தனமாக முன்னெடுத்திருந்தது. யுத்தத்தின் இறுதிக்கட்டத்தில் தாங்கள் வந்து நிற்பதை விடுதலைப்புலிகளும் அப்போது உணர்ந்திருந்தார்கள்.
எனவே, வாழ்வா சாவா என்ற நிலையில், தற்காப்புக்காகவும், உயிர் வாழ வேண்டும் என்பதற்காகவும் அவர்களும், தங்களால் இயன்ற அளவில் எதிர்த்துப் போராடத் துணிந்திருந்தார்கள். அதற்காக எல்லா வளங்களையும் பயன்படுத்தி அவர்கள் சண்டையில் ஈடுபட்டிருந்தார்கள். இந்த நிலையில்தான் - இறுதிக்கட்ட யுத்தத்தின்போது மனித உரிமை மீறல்கள் இடம்பெற்றிருந்தன.
சர்வதேச மனிதாபிமான சட்டங்கள் மீறப்பட்டிருந்தன. யுத்தத்தில் ஈடுபட்டிருந்த இரு தரப்பினருக்கும் எதிராக இந்தக் குற்றச்சாட்டுக்கள் சுமத்தப்பட்டிருந்தன. விடுதலைப்புலிகளைப் பொறுத்தமட்டில், அவர்களின் தலைமையும், நடந்த விடயங்களுக்காக, அவர்கள் சம்பந்தப்பட்ட செயற்பாடுகளுக்காகப் பொறுப்பு கூறத்தக்கவர்களும், இறுதி யுத்தத்தின்போது கொல்லப்பட்டுவிட்டார்கள்.
இதனால்தான், யுத்தமோதல்களில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களில் மிஞ்சியிருக்கின்ற ஒரேயொரு தரப்பாகிய இலங்கை அரசாங்கம் இறுதி யுத்தகாலச் சம்பவங்களுக்குப் பொறுப்பு கூற வேண் டும் என்று எதிர்பார்க்கப்படுகின்றது. சர்வதேச மட்டத்தில் வலியுறுத்தப்படுகின்றது. அதற்கா கப் பல வழிகளிலும் அழுத்தங்கள் கொடுக்கப்பட்டு வருகின்றன.
இதனால் இலங்கை அரசாங்கத்திற்குப் பெரும் நெருக்கடி ஏற்பட்டிருக்கின்றது. இதனை வெளியுறவுத்துறை அமைச்சர் பீரிஸ் ஒப்புக்கொண்டிருக்கின்றார். 'மனித உரிமை விவகாரம் குறித்து சில நாடுகள் கொடுத்து வரும் அழு த்தமே இலங்கை எதிர்கொள்ளும் மிகப் பெரும் சவாலாக இருக்கின்றது' என, அது குறித்து கவலையடைந்து கருத்து வெளியிட்டிருக்கின்றார்.
வெள்ளைக்கொடியில் வெளுத்த சாயம் அமைச்சர் ஜி.எல்.பீரிஸ் குறிப்பிட்டுள்ள மனித உரிமை மீறல்கள் தொடர்பாக அரசாங்கம் எதிர்நோக்கியுள்ள சவால்கள் என்பது எழுந்தமானமாக வந்தவையல்ல. அரசுக்கு அழுத் தங்களைக் கொடுக்கின்ற நாடுகள் இலங்கை மீது ஏதோ தனிப்பட்ட கோபதாபம் கொண்ட நாடுகளுமல்ல.
ஆதாரமற்ற வகையில் அவை கள் அந்த அழுத்தத்தைக் கொடுக்கவில்லை. இந்த அழுத்தங்களுக்கு எத்தனையோ காரணங்கள் இருக்கின்றன. மனித உரிமைகள் மீறப்பட்டன என்பதை உறுதிப்படுத்த வல்ல எத்தனையோ சம்பவங்களும் இடம்பெற்றிருக்கின்றன என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.
யுத்தத்தின் முடிவில் அரசாங்கத்தின் வேண்டுகோளை ஏற்று, பாதுகாப்பு அளிக்கப்படும், பொது மன்னிப்பு வழங்கப்படும் என்ற அரசாங்கத்தின் உத்தரவாதத்தை நம்பி, இராணுவத்தினரிடம் சரணடைந்த நடேசன், புலித்தேவன் போன்றவர்கள் வெள்ளைக்கொடிகளை ஏந்தி வந்தபோது சுட்டுக் கொல்லப்பட்டதாகத் தகவல்கள் வெளியாகியிருந்தன.
விடுதலைப்புலிகளின் காவல்துறை தலைவராகிய நடேசன், விடுதலைப்புலிகளின் சமாதானச் செயற்பாடுகளுக்குப் பொறுப்பாக இருந்த புலித்தேவனும் கொல்லப்பட்ட சம்பவமானது, வெள்ளைக் கொடி விவகாரமாக பின்னர் விசுவரூபமெடுத்திருந்தது. யுத்தம் முடிவடைந்த பின்னர் உடனடியாக இடம்பெற்ற மோசமான மனித உரிமை மீறல் சம்பவமாக இந்தச் சம்பவம் பதிவாகியிருக்கின்றது.
ஆயினும் அரசாங்கம் அவர்கள் சுட்டுக்கொல்லப்படவில்லை என்று பிடிவாதமாக மறுத்து உரைத்திருந்தது. நடேசனும், புலித்தேவனும், நடேசனின் மனைவி உட்பட, விடுதலைப்புலிகளின் ஏனைய போராளிகள் பலருடன் இராணுவத்தினரிடம் சரணடைய வந்தபோது, தமது பாதுகாப்பு உறுதிப்படுத்தப்பட வேண்டும் என்பதற்கு ரிய உத்தரவாதத்தை அவர்கள் சர்வதேச மட்டத்தில், இலங்கை அரச தலைவர்களிடமிருந்து பெற்றிருந்தார்கள். அப்படியிருந்தும் அவர்கள் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டுவிட்டார்கள்.
யுத்தம் நடைபெற்ற காலப்பகுதியில் விடுதலைப்புலிகளின் தலைவர்கள் செய்மதி தொலைபேசிகளைப் பயன்படுத்தி சர்வதேச மட்டத்தில் இராஜதந்திரிகளுடனும், முக்கியஸ்தர்களுடனும் தொடர்புகளைப் பேணி வந்தார்கள். அந்த வகையிலேயே நடேசனும், புலித்தேவனும் இந்தியா, நோர்வே உள்ளிட்ட பல நாடுகளில் உயர் மட்டத்தலைவர்களுடன் தொடர் புகளைப் பேணியிருந்தனர்.
இதன் காரணமாகவே, அவர்கள் வெள்ளைக் கொடியேந்தி இராணுவத்தினரிடம் சரணடைய வந்த கடைசி நிமிடம் வரையில் அவர்கள் எங்கிருந்தார்கள், அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பது பற்றிய துல்லியமான தகவல்கள் வெளியுலகத்திற்குத் தெரியவந்திருந்தன. அந்த இறுதிக்கட்டத்தின்போது, இவ்வாறான தொலைதொடர்பு வசதிகள், இல்லாதிருந்த எண்ணற்றவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பது, இதுவரையில் எவருக்குமே தெரியாமல் மறைந்து கிடக்கின்றது.
அதேநேரம், அரசாங்கத்தின் அழைப்பை ஏற்று, அரசாங்கத்தின் பாதுகாப்பு உத்தரவாதத்தை நம்பி, இராணுவத்தினரிடம் சரணடைந்த விடுதலைப்புலிகள் அமைப்பின் இரண்டாம், மூன்றாம் நிலைத் தளபதிகள் பலருக்கும், அவர்களோடு இணைந்து சரணடைந்த ஏனைய முக்கிய போராளிகளுக் கும் என்ந நடந்தது என்பதும் இதுவரையில் வெளிச்சத்திற்கு வரவில்லை.
இவ்வாறு சரணடைந்த பலரை அவர்களுடைய உறவினர்கள் நேரடியாக இராணுவ அதிகாரிகளிடம் கையளித்திருந்தார்கள். அத்துடன் அவர்களை, இராணுவத்தினர் பொறுப்பேற்று பேரூந்துகளில் அழைத்துச் சென்றதையும் அந்த உறவினர்கள் நேரடியாகக் கண்டிருக்கின்றார்கள். அவ்வாறு சென்றவர்கள் எங்கு வைக்கப்பட்டிருக்கின்றார்கள், அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என்பதுபற்றி, யுத்தம் முடிவடைந்து ஐந்து வருடங்களாகிவிட்ட நிலையிலும் அரசாங்கம் எதுவுமே கூறாமல் வாய்மூடி மௌனமாக இருக்கின்றது.
இது போன்ற சம்பவங்களில் மனித உரிமைகள் மீறப்படவில்லை என்றால், சரணடைந்தவர்களை, எதிரியாக இருந்தாலும், நிராயு தபாணிகளாக அபயம் கேட்டு தஞ்சம் அடைந்தவர்கள் ஏன் சுட்டுக் கொல்லப்பட்டார்கள்? அதற்கான காரணம் என்ன? அரச உயர் மட்ட த்தில் சரணடைபவர்கள் பாதுகாக்கப்படுவார்கள் என்று உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டிருந்த நிலையில் அவர்களைக் கொன்றவர்கள் யார்? அவர்களுக்கு எதிராக என்ன நடவடிக்கை எடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது? என்று அனுமனின் வாலாக நீண்டு கிடக்கின்ற கேள்விகளுக்கு அரசாங்கம் மௌனம் சாதித்தால் நெருக்கடிகள் ஏற்படத்தானே செய்யும்.
மருதானை சமய, சமூக நடுநிலையத்தின் ஒன்று கூடல் ஐ.நா. வினால் முன்னெடுக்கப்பட்டுள்ள விசாரணைக்காக நாட்டில் இரகசியமாக ஆதாரங்கள் சேகரிக்கப்படுவதாக குற்றம் சுமத்தி, அமை ச்சர் பீரிஸ் குறைபட்டுக் கொண்டிருக்கின்றார். இதற்கான ஆதாரங்கள் அரசாங்கத்திடம் இருப்பதாகக் குறிப்பிட்டுள்ள அவர், ஐ.நா. விசாரணைக்குழு முன்னிலையில் சாட்சியமளிப்பதற்காகப் பொதுமக்களுக்குப் பணம் வழங்கப்படுகின்ற சம்பவங்கள் குறித்தும் அரசுக்குத் தெரியவந்திருப்பதாகவும் தெரிவித்துள்ளார்.
ஆனால், இவ்வாறு பணம் கொடுத்தது யார், எங்கு வைத்து, எப்போது, யாருக்கு பணம் கொடு க்கப்பட்டது என்பது பற்றிய விபரங்களை அவர் வெளியிடவில்லை. எழுந்தமானமாக அவர் இந்த விடயத்தை, கொழும்பு பாதுகாப்பு அமைச்சின் கருத்தரங்கத்தில் குறிப்பிட்டிருப்பதாகவே தெரிகின்றது. ஆயினும் 20 தமிழ்க் குடும்பங்களை வடக் கில் இருந்து கொழும்புக்கு அழைத்து வந்து ஐ.நா. விசாரணைக்கான ஆதாரங்கள் திரட்டப்பட்டிருப்பதாக அவர் குறிப்பிட்டு கூறியிருக்கின்றார்.
மருதானையில் உள்ள, சமய, சமூக நடு நிலையத்தில் இடம்பெற்ற ஒரு சம்பவத்தைக் குறிப்பிட்டே அவர் இந்தக் குற்றச்சாட்டை முன்வைத்திருப்பதாக அனுமானிக்க முடிகின்றது. காணாமல் போனோரின் குடும்பங்கள் சில மருதானை சமய, சமூக நிலையத்தில் வெளி நாட்டு தூதரகங்களைச் சேர்ந்த இராஜதந்திரிகள் சிலரைச் சந்தித்துத் தமது மனக்குறைகளையும் கவலைகளையும், நீண்ட காலமாகத் தீர்க்கப்படாதுள்ள தமது பிரச்சினைகள் குறி த்து கலந்துரையாடுவதற்கான சந்திப்பு ஒன்று ஒழுங்கு செய்யப்பட்டிருந்தது.
ஆகஸ்ட் மாதம் முதல் வாரத்தில் இடம்பெற்ற இந்தச் சந்திப்பை, ஐ.நா. விசாரணைக்குழுவுக்கு ஸ்கைப் ஊடாக சாட்சியங்கள் வழங்குவதற்கான ஓர் ஏற்பாடாக, இரகசியமாகக் கிடைத்த தகவலையடுத்து, புயலாக அங்கு சென்ற பௌத்த பிக்குகள் தலைமையிலான குழுவினர், அங்கிருந்தவர்களை அச்சுறுத்தி அந்தச் சந்திப்பை நடக்கவிடாமல் குழப்பியடித்தனர். அங்கு குழப்பம் ஏற்பட்டிருப்பதை அறிந்து சென்ற பொலிசாரும், இந்தக் குழுவினருக்கு ஆதரவாகவே நடந்து கொண்டனர்.
காணாமல் போனவர்களின் குடும்பத்தினர் ஒன்று கூடுவதையும் அவர்கள் வெளிநாட்டு இராஜதந்திரிகளைச் சந்திப்பதையும் அவர்கள் அனுமதிக்கத் தயாராக இல்லை. மிகவும் நாகரிகமற்ற முறையில், அந்த இடத்தில் பௌத்த பிக்குகள் தலைமையிலான குழுவினர் நடந்து கொண்டதைக் கண்டு அங்கிருந்த வெளிநாட்டு இராஜதந்திரிகள் விக்கித்துப் போனார்கள். மக்கள் ஒன்றுகூடுகின்ற அடிப்படை மனித உரிமையை அந்த இடத்தில் இந்த அமைப்பினர் மீறியிருந்தனர்.
ஏற்கனவே மனித உரிமை மீறல் சம்பவத்தில் உறவுகளைப் பிரிந்துள்ள அந்தக் குடும்பங்களைச் சேர்ந்தவர்கள் அந்தக் கும்பலினால் அநாகரிகமான முறையில் அச்சுறுத்தப்பட்டிருந்தார்கள். வெளிநாட்டு இராஜதந்திரிகளையும் அவர்கள் மதிக்கவில்லை. அவர்களையும்கூட அந்தக் கும்பல் அச்சுறுத்தி அங்கிருந்து வெளியேறச் செய்திருந்தது. சட்டத்தையும் ஒழுங்கையும் நிலைநாட்ட வேண்டிய பொலிசார் மருதானை சம்பவத்தின்போது.
பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு எதிராகவும், அமைதியான ஓர் ஒன்று கூடல் சம்பவத்தில் பானைக்கடையில் யானை புகுந்ததைப்போன்று குழப்பம் விளைவித்தவர்களுக்கு ஆதரவாகவும் நடந்து கொண்டார்கள். இதன் மூலம் இறுதி யுத்தத்தின்போது மட்டுமல்லாமல், யுத் தம் முடிவடைந்து ஐந்து வருடங்கள் கடந்த நிலை யில் நாட்டின் தலைநகரிலும்கூட, அப்பட்டமாக சட்டத்தின் காவலர்களான பொலிசார் முன்னிலையில் மனித உரிமை மீறல் சம்பவங்கள் இந்த நாட்டில் இடம்பெறுகின்றன என்பது, ஆதாரபூர்வமாக நிலைநாட்டப்பட்டிருக்கின்றது.
ஐ.நா.வுக்கு அளித்த உறுதிமொழி ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையினால் ஆரம்பிக்கப்பட்டுள்ள இலங்கை தொடர்பான விசாரணையானது, இலங்கையை இழிவுபடுத்தும் நோக்கிலேயே முன்னெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது என்று அமைச்சர் ஜீ.எல்.பீரிஸ் சாடியிருக்கின்றார். அதுமட்டுமல்ல. உரிய நோக்கம் இல்லாமலேயே ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவை தனது விசாரணையை ஆரம்பித்திருக்கின்றது என்றும் எனவே, அதனை ஏற்றுக் கொள்ளப் போவதில்லை என்றும் அடித்து கூறியிருக்கின்றார்.
ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையின் விசாரணையானது, திடீரென்று ஒரு நாள் இரண்டு நாட்களில் ஆரம்பிக்கப்பட்டதல்ல. அல்லது ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையின் ஆணையராக இருந்த தமிழ் இனத்துவ அடையாளத் தைக் கொண்ட நவநீதம்பிள்ளையின் தனிப்பட்ட கோப தாபம், விருப்பு வெறுப்புக்கு அமை வாக இந்த விசாரணை நடவடிக்கை முன்னெடுக்கப்படவில்லை.
இது ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவையின் அங்கத்துவ நாடுகளில் ஒன்றாகிய அமெரிக்காவினால் மூன்று தடவைகள் இலங்கைக்கு எதிராக அதன் மனித உரிமை நிலைமைகள் தொடர்பில் தொடர்ச்சியாகக் கொண்டு வந்து சபையில் பெரும்பான்மை ஆதரவுடன் நிறைவேற்றப்பட்ட தீர்மானங்களின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்ட விசாரணையாகும்.
அது மட்டுமன்றி, விடுதலைப்புலிகளுக்கு எதிரான யுத்தம் கடந்த 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் 18 ஆம் திகதி முடிவுக்கு வந்த சூட்டோடு இலங்கைக்கு முதலாவது வெளிநாட்டு இராஜதந்திர மட்டத்திலான விஜயத்தை மேற்கொண்டிருந்த ஐ.நா. மன்றத்தின் செயலாளர் நாயகம் பான்கீ மூனுக்கு அளித்திருந்த வாக்குறுதியை நிறைவேற்றாததன் விளைவாகவே இந்த சர்வதேச விசாரணையை முன்னெடுக்க வேண்டிய நிலைமை ஐ.நா.வுக்கு ஏற்பட்டிருந்தது,
யுத்தம் முடிவடைந்து, இறுதி மோதல்கள் இடம்பெற்ற முல்லைத்தீவு மாவட்டத்தின் முள்ளிவாய்க்கால் பிரதேசத்தில் துப்பாக்கிக் குண்டுகள், எறிகுண்டுகள் என்பவற்றின் புகை மண்டலம் படிப்படியாக மறைந்து கொண்டிருந்த நேரம், அந்த மண்ணில் மனித உரிமை மீறல்கள், மானுடத்திற்கு எதிரான கண்மூடித்தனமான தாக்குதல்களினால் சிந்தப்பட்ட இரத்தம் காய்ந்தும் காயாத நிலையில் அந்த மே மாதம் 23 ஆம் திகதி ஐ.நா. மன்றச் செயலாளர் நாயகம் கொழும்புக்கு விஜயம் செய்து ஜனாதிபதி மஹிந்த ராஜபக் ஷவுடன் பேச்சுக்கள் நடத்தியதன் பின்னர் யுத்த பிரதேசத்திற்கு மேலாக தாழப்பறந்து நிலைமைகளை அவதானித்திருந்தார்.
மூன்று லட்சம் அகதிகள் தங்க வைக்கப்பட்டிருந்த மனிக்பாம் இடைத்தங்கல் முகாமுக்கும் விஜயம் செய்து அங்குள்ள நிலை மைகளையும் நேரில் பார்த்திருந்தார். இந்த விஜயத்தின்போது, இரு தலைவர்களுக்குமிடையில் ஏற்பட்டிருந்த உடன்பாட்டையடுத்து, வெளியிடப்பட்ட இணை அறிக்கையில் யுத்தத்தின் பின்னரான பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கான நிவாரணம், புனர்வாழ்வு, மீள்குடியேற்றம், நல்லிணக்கம் ஆகிய சவால் மிகுந்த விடயங்களில் நீண்டகால அடிப்படையில் உரிய கவனம் செலுத்தி நடவடிக்கை எடுப்பது என்றும், இது விடயத்தில் ஐ.நா. மன்றம் ஏற்ற உதவிகளை அதன் முகவர் அமைப்புக்களின் ஊடாக வழங்கும் என்றும் உறுதியளிக்கப்பட்டிருந்தது.
அத்துடன், யுத்தத்தினால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களின் பொருளாதார, அரசியல் நிலைமைகளை வலுப்படுத்துவதற்கான வேலைத்திட்டங்களை முன்னெடுப்பதாகவும், ஜனாதிபதி ஐ.நா. மன்றச் செயலாளர் நாயகத்திற்கு உறுதியளித்திருந்தார். மிகவும் முக்கியமாக சர்வதேசத்திற்கு கடப் பாடு கொண்டுள்ள இலங்கை, சர்வதேச தரத்தில் மனித உரிமைகளைப் பேணி நடக்கும் என்ற உத்தரவாதத்தை அன்றைய தினம் ஜனாதிபதி ஐ.நா. மன்றச் செயலாளர் நாயகத்திற்கு வழங்கியிருந்தார்.
அத்துடன், இறுதி யுத்தத்தின்போது இடம்பெற்றிருந்த சர்வதேச மனித உரிமை மீறல்கள், மற்றும் சர்வதேச மனிதாபிமான உரிமை மீறல்கள் என்பவற்றிற்குப் பொறுப்பு கூறுவதற்கான நடவடிக்கைகளை எடுப்பதற்கும் ஜனாதிபதி ஐ.நா. மன்ற செயலாளர் நாயகத்திடம் ஒப்புக்கொண்டு உறுதியளித்திருந்தார். ஆனால், அந்த உறுதிமொழிகளும், உத்தரவாதங்களும் காற்றில் பறக்கவிடப்பட்டிருந்தன.
இதனையடுத்து, சர்வதேச விசாரணை யொன்றை நடத்த வேண்டும் என்ற ஐ.நா.வின் ஆலோசனையையும் அரசு ஏற்க மறுத்தது. இந்த நிலையில்தான் ஐ.நா. தருஸ்மன் தலை மையிலான நிபுணர்கள் குழுவொன்றை அமை த்து, அதன் அறிக்கையைப் பெற்றிருந்தது. மிகமோசமான முறையில் இறுதி யுத்தத்தின் போது மனித உரிமைகளும் மனிதாபிமான உரிமைகளும் மீறப்பட்டிருந்ததாக அரசு மீதும், விடுதலைப்புலிகள் மீதும் அந்த அறிக்கை குற்றம் சுமத்தியிருந்தது.
அரசாங்கம் என்ற முறையில் இலங்கை அரசு உரிமை மீறல் சம்பவங்களுக்குப் பொறுப்பு கூற வேண்டும் என்று, மிகவும் விரிவான முறையில் விடயங்களைச் சுட்டிக்காட்டி, வலியுறுத்தியிருந்தது. ஆயினும் தருஸ்மன் அறிக்கையைப் புறந்தள்ளிய அரசாங்கம் அதற்குப் பதிலாக கற்றறிந்த பாடங்கள் மற்றும் நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவை அமைத்து விசாரணைகளை நடத்தி அறிக்கை சமர்ப்பித்திருந்தது.
அந்த நடவடிக்கையை சர்வதேசம் வரவேற்றிருந்த போதிலும், அதன் செயற்பாடுகள், முடிவுகள், சிபாரிசுகள் என்பன கடுமையான விமர்சனத்திற்கு உள்ளாகியிருந்தன. இருந்த போதிலும், நல்லிணக்க ஆணைக்குழுவின் பரிந்துரைகளை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான கால அவகாசத்தை ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவை வழங்கியிருந்தது. அதனால் பயனேதும் ஏற்படாத நிலையிலேயே ஐ.நா.வின் சர்வதேச விசாரணைக்காகக் குழுவொன்று அமைக்கப்பட்டு விசாரணைகள் முன்னெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
இந்த விசாரணைகளை எள்ளி நகையாடும் வகையிலேயே காணாமல் போனவர்கள் தொடர் பான ஜனாதிபதி ஆணைக்குழு அமைக்கப்பட்டு கண்துடைப்பு ரீதியிலான விசாரணைகள் நடத்தப்படுவதாகவும், அதற்கு ஒரு சர்வதேச அந்தஸ்தை வழங்கும் வகையில் சர்வதேச மனித உரிமை வல்லுனர்களை ஆலோசகர்களாக அரசு நியமித்திருப்பதாக பல மட்டங்களிலும் விமர்சிக்கப்பட்டு வருகின்றது.
இத்தகைய பின்னணியில்தான் இலங்கையின் வெளியுறவு அமைச்சர் ஜி.எல்.பீரிஸ் ஐ.நா. விசாரணையானது, இலங்கையை இழிவுபடுத்தும் வகையில் முன்னெடுக்கப்பட்டிருக்கின்றது என்று கூறியிருக்கின்றார். இலங்கை என்ற ஜனநாயக நாட்டை, இறைமையுள்ள மக்களைக் கொண்ட அந்த தீவகத்தை யார் என்ன வகையில் இழிவுபடுத்திக் கொண்டிருக்கின்றார்கள் என்பதை வரலாற்றுச் சம்பவங்களை இரை மீட்டுப் பார்ப்பவர்களால் தெளிவாகப் புரிந்து கொள்ளமுடியும். ஏனென்றால் கைப்புண்ணுக்குக் கண்ணாடி அவசியமில்லைத்தானே?
-செல்வரட்னம் சிறிதரன் -
